Historia Unii Europejskiej w skrócie
Pomysł założenia europejskiej wspólnoty pojawił się po II wojnie światowej. W 1952 roku sześć krajów utworzyło Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. Chodziło o to, by kraje te wspólnie odpowiadały za produkcję węgla i stali, które były kluczowymi surowcami w przemyśle zbrojeniowym. Chciano w ten sposób nie dopuścić, aby którykolwiek kraj ponownie rozpoczął zbrojenia. Stanowiło to pierwszy krok do utworzenia Unii Europejskiej.
W 1958 roku współpraca została rozszerzona na takie dziedziny jak polityka rolna i handlowa. W 1967 roku współpracę tę zaczęto określać mianem Wspólnot Europejskich.
Z biegiem czasu współpraca między krajami członkowskimi rozszerzała się na coraz więcej obszarów. W 1993 roku Wspólnoty Europejskie przekształciły się w Unię Europejską. Powstał wtedy wspólny rynek wewnętrzny dla towarów, usług, pracowników i kapitału w ramach UE.
W 1999 roku UE ustanowiła Unię Gospodarczą i Walutową (UGiW) ze wspólną walutą – euro. Najpierw wprowadzono euro jako walutę elektroniczną, a w 2002 roku wprowadzono banknoty i monety euro. Dzisiaj 20 krajów UE używa euro jako swojej waluty. Szwecja nie uczestniczy w strefie euro.
Z biegiem lat do Unii Europejskiej przystępowało coraz więcej krajów. Od połowy lat 90-tych do 2013 roku UE rozrosła się z 12 do 28 państw członkowskich.
Obecnie w skład Unii Europejskiej wchodzi 27 krajów, w których mieszka łącznie około 448 milionów mieszkańców.